خبرگزاری ورزش والیبال

دعا کنيم توطئه عليه کواچ فقط شايعه باشد

به گزارش خبرگزاری ورزش والیبال به نقل از خبرآنلاين :خيانت است؛ خيانت است اگر به هر دليلي، باخت هاي تيم ملي واليبال عمدي باشد. تيم ملي واليبال چپ و راست مي بازد. عين آب خوردن. انگار نه انگار اين همان تيمي است که چند ماه قبل روسيه و آمريکا را برد. بازيکنان همان ها هستند و مربي هم عوض نشده، اما تيم، همان تيم نيست. تبديل شده ايم به تيمي که نه انرژي دارد، نه حال و حوصله بازي کردن. شايعه شده بازيکنان عمدا ضعيف بازي مي کنند که ببازيم. البته فقط شايعه است. کسي هم تاييدش نکرده. اما تا دلتان بخواهد، تکذيبش کرده اند. طبيعي هم هست. تکذيب کردن چنين مسائلي خيلي راحت تر از تاييد کردنشان است. اصلا خدا نکند اين شايعه تاييد شود. تاييد اين شايعه، فاجعه است. پس بايد دعا کنيم هيچ وقت تاييد نشود؛ نه الان، نه 20 سال ديگر که اين بازيکنان خانه نشين شده اند و يکدفعه با ديدن دوربين تلويزيون يا ميکروفن يک خبرنگار، هوس افشاگري به سرشان مي زند. همه کاري که مي توانيم انجام دهيم اين است که اميدوار باشيم اين باخت هاي اخير، فقط فني باشد و هيچ عمدي در کار نباشد. به عنوان افرادي که بيرون گود نشسته ايم و فقط بازي ها را نگاه مي کنيم، بايد دعا کنيم باخت سه بر صفر به استراليا و کانادا، فقط به خاطر يک افت معمولي باشد که ممکن است در همه تيم هاي ورزشي رخ بدهد. چون اگر اين طوري باشد، مي توانيم اميدوار باشيم که در تورنمنت بعدي، اين مشکل حل مي شود و دوباره واليبال ايران به اوج برمي گردد. اما واي به روزي که برعکسش ثابت شود. واي به لحظه اي که ثابت شود اين باخت ها، دليل فني ندارد. آن وقت است که بايد ديگر قيد واليبال را هم مثل فوتبال بزنيم و بگوييم چون پول واردش شده، به فنا خواهد رفت. شايد در واليبال هم بتوانيم اين ناکامي ها را به پول گره بزنيم. شايد بتوانيم بگوييم اين نتايج بد، نتيجه پول هاي کلاني است که وارد واليبال شده و واليباليست ها را هم مثل فوتباليست ها پولکي کرده. اين هنر مديران ورزشي در ايران است که حتي بهترين استعدادها را هم با پول زيادي که مي دهند، بسوزانند. هنر باشگاه هاست که با رقابت کاذب بر سر جذب بازيکنان، کار را به جايي مي رسانند که خود بازيکن هم فکر مي کند ليگ ايران بدون او جذابيت ندارد. در روزهايي که واليبال ايران با ولاسکو پله هاي ترقي را چهار تا يکي بالا مي رفت، خيلي ها مي گفتند دليل اين موفقيت ها اين است که هنوز بوي پول به مشام واليباليست ها نخورده. اما حالا بوي پول که هيچ، طعم شيرين آن هم به واليباليست ها مزه کرده و آن ها پول هاي ميلياردي به جيب مي زنند. شايد در بعضي موارد، دريافتي چند واليباليست از فوتباليست ها هم بيشتر باشد. در همين شرايط است که ورزشکاران اشباع مي شوند و شايد به ذهنشان خطور کند که بهتر است کسي سرمربي تيم باشد که ما انتخابش مي کنيم! به هر حال دليل اين نتايج ضعيف هرچه باشد، اين نکته قابل کتمان نيست که تيم ملي واليبال مثل چند ماه قبل بازي نمي کند. مثل روزهايي نيست که رگ گردن بازيکنان باد مي کرد و بعد از هر امتيازي که مي گرفتند، فرياد مي کشيدند. فعلا تنها کاري که از دستمان برمي آيد اين است که دعا کنيم همه شايعات، در حد همان شايعه باشند.